Taboes: zwijgen of praten...
Na ingrijpend verlies ‘praten of zwijgen’: een onderwerp dat opeens extra actueel is geworden door de coronacrisis en alles wat er hierdoor nu in de wereld gebeurd. Het is daarom juist nú goed om hier bij stil te staan, voor jezelf of voor de mensen om je heen. Praten over je overleden dierbare en wat dit voor jou betekent. Het lijkt eenvoudig, maar dat is het vaak niet. Het is ‘wennen’ om te praten over verlies, verdriet en gevoelens, zo hoorde ik een verpleegkundige vertellen. Zij vindt het fijn én nodig dat hier nu structureel aandacht aan wordt besteed.
Niemand zit te wachten…
Misschien denk je: ‘Niemand zit te wachten op mijn verhaal.’ Het verlies van een dierbare is niet echt een leuk gespreksonderwerp. Het kan zijn dat je er niet over praat omdat je bang bent om je emoties te laten zien en de controle daarover kwijt te raken.
Zwijgen was vroeger mijn strategie om controle te houden en het was ook het middel om geen tranen te laten zien. Voor de lange termijn werkt dat echter niet. Het oppotten kost veel energie en als je dit blijft toepassen kun je daar ook ziek van worden.
Voor mij was het heel bevrijdend toen ik besloot om er geen taboe meer van te maken. Het luchtte op en het maakte mij sterker en zelfverzekerder. Het is goed om jezelf te zijn en daarin de vrije keuze te hebben waar je wel of niet over wil praten. Je gevoel mag er zijn.
Opgetrokken muurtjes…
Ik merk vaak dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Zeggen wat je voelt en wat moeilijk is. Gelukkig zijn in mijn praktijk ‘opgetrokken muurtjes’ snel verdwenen en zie en hoor ik de mensen en hun ervaring zoals het werkelijk is. Deze openhartigheid helpt mee om een goed vervolg te geven aan hun leven. Om stappen te zetten die leiden tot nieuw toekomstperspectief.
In dit artikel wil ik dus het belang van keuzevrijheid benadrukken. Je moet niet praten, je mag praten en je moet niet je emoties laten zien, maar het mag wel.
Per situatie en persoon doe je wat goed voelt voor jou en wat jij op dat moment nodig hebt. Niet geremd door een oude etiquette, waarden of normen waarbij dat toch niet hoort of waar het verlies in stilte gedragen moet worden.
Het gaat wel…
Ik begrijp het als het voor jou moeilijk is om te praten over je verlies. Als je op de vraag hoe gaat het? Alleen zegt: ‘Het gaat wel’ en vervolgens zegt: ‘…en met jou? Het is oké als dat voor jou écht voldoende is, het is echter niet oké wanneer dit het verdriet verzwaard.
Het is goed en belangrijk om jezelf te zijn en je uit te spreken zoals het is. Ik vertel over Sjoerd, mijn zus en ouders. Ik noem hun naam, wat zij voor mij betekent hebben en hoe moeilijk het bepaalde momenten ook altijd blijft om hun te moeten missen. Bijvoorbeeld op bijzondere dagen als Kerstmis, de jaarwisseling of verjaardagen. We zijn dan allemaal bij elkaar, maar één plek blijft altijd leeg. In gedachten denk je dan: hoe het zou zijn geweest met Sjoerd erbij.
Toekomstperspectief
Ik hoop dat mijn ervaring jou helpt om ook je stem te laten horen. De naam te noemen en de betekenis die hij of zij voor jou had. Ik hoop dat het doorbreken van jouw zwijgen jou ook die verlichting geeft. Er ontstaat hierdoor ruimte voor nieuw toekomstperspectief.
Vind je het toch lastig en zou jij daar graag hulp bij willen, vraag dan het gratis perspectiefgesprek aan.
Ik hoor graag jouw verhaal!
Hartelijke groeten,