Het zijn andere tijden door het Corona virus. De een wordt er harder door getroffen dan de ander. Er is verdriet door het overlijden van dierbaren aan een nieuw virus. Voor anderen is er veel stress door inkomstenderving en geen duidelijk vooruitzicht hebben over het vervolg hiervan. Veel mensen voelen zich eenzaam door alle beperkingen. Het is volhouden en hoop hebben op betere tijden die er toch echt weer zullen komen.
Kerstmis zal dit jaar voor velen anders zijn. Erop uit gaan is niet vanzelfsprekend, samenkomsten zijn beperkt en de horeca is dicht. We zijn het al even gewend, het is begrijpelijk, maar heel jammer.
Je hoort zo bij elkaar te zijn…
Na ingrijpend verlies staat de wereld ‘op zijn kop.’ Niet is meer hetzelfde, wat normaal was bestaat niet meer, je moet een weg zoeken naar nieuw perspectief. Voor ons was dat ook zo na het verdrietige verlies van Sjoerd. Je hoort zo bij elkaar te zijn: samen aan tafel en plezier hebben om grappen. Samen kadootjes uitpakken bij de kerstboom. Wij hebben het mogen meemaken en daar zijn we dankbaar voor, heel dankbaar, want ook dat samenzijn is niet vanzelfsprekend.
De impact is enorm als er plotseling of verwacht een dierbare overlijdt. Overleven staat op de voorgrond, daarbij de zorg voor andere kinderen in het gezin of naasten die praktische hulp nodig hebben. Voor het echte rouwen is niet altijd direct ruimte, regelzaken vragen aandacht.
Veel mensen lukt het gelukkig om hierin een weg te vinden. Zij weten zich gesteund door familie, vrienden en collega’s. De eerste periode wordt in een ‘roes’ beleefd en daarna moeten de dagelijkse werkzaamheden weer worden opgepakt.
Na verloop van tijd verdwijnt aandacht en ook begrip van anderen meer naar de achtergrond. Toch is hier vaak wel behoefte aan en is het fijn als er gevraagd wordt: ‘Hoe gaat het met je?’ Je mag zelf weten hoe je daarop reageert: zo kort en lang als goed voelt.
We moeten dit samen zien op te lossen
Nu is er dan het corona virus, met alle gevolgen en belemmeringen die dit geeft. We moeten dit samen zien op te lossen. Hopelijk geeft het vaccin spoedig een positieve verandering. Wij maken er het beste van en zijn dankbaar als wij hier gezond doorheen komen.
Het is een tijdelijke aanpassing, volgend jaar Kerst zal er vast weer veel als vanouds plaats kunnen vinden. En daar zit nu het grote verschil na ingrijpend verlies. De verandering is blijvend, het wordt nooit meer als voorheen.
Leren leven met verlies betekent opnieuw je weg vinden in je werk en dagelijks leven. Vanuit een ander perspectief kijk je naar gebeurtenissen en omstandigheden. Je relativeert wat nu echt erg of belangrijk is.
Voor mij en veel anderen die eerder een dierbare hebben verloren is het jammer dat Kerstmis dit jaar op een andere manier moet worden doorgebracht. Het staat echter niet in verhouding met de grote intens ingrijpende verandering die al eerder plaatsvond, zoals bij ons het verlies van Sjoerd.
‘Kerst is dit jaar anders, maar het was al anders.’
Wat ik hiermee zeggen wil, is dat het goed is om veranderingen en ongemak te relativeren.
- Wat is nu echt belangrijk..
- Wat is er wel mogelijk… en
- Waar ben je dankbaar voor?
Altijd een keuze
Als je daarbij stilstaat en bewust van bent, helpt dit je verder in moeilijke situaties of andere omstandigheden. Je hebt altijd een keuze hoe je om gaat met dat wat je overkomt zoals dr. Edith Eva Eger zo mooi verwoord in haar boeken (De keuze en Het geschenk).
Lichtpuntjes zijn gegeven om hoop te hebben op nieuw toekomstperspectief.
Ik wens jou er velen toe én daarbij liefdevolle Kerstdagen!
Vera
PS Een lichtpuntje dat ik graag aan jou geef is het gratis perspectiefgesprek. In januari heb ik hiervoor drie plekken beschikbaar. Het is een eerste stap vooruit naar nieuw toekomstperspectief in 2021!
